يادداشت پايگاه خبري تحليلي پيرغار؛
براي مردم ايران- که سابقه اين مدعيان را مي‌دانند- بار ديگر خاطره حرف‌ها و رفتارهاي گذشته آنها زنده مي‌شود، خاطره صادق نبودنشان با مردم و زير پا گذاشتن همه عهدها و سوگندهايشان. آن سابقه و اين ادعاي امروز، براي هر اهل انديشه‌اي چند سؤال و چند نتيجه دربر دارد:
1- سهم‌خواهي و تبديل کابينه به شرکت سهامي توسط برخي از مدعيان اصلاح‌طلبي بر کسي پوشيده نيست. اعلام گاه و بيگاه نام اين وزير و آن معاون- قبل از معرفي کابينه- افزون بر تصديق لابي و چانه‌زني در بالا نشانگر تلاش براي تحميل و جا انداختن افرادي در سطح افکار عمومي جامعه است.
اين تلاش گسترده، به خاطر سوابق سوء و پيشينه‌هاي منفي اصلاح‌طلبان ساختارشکن با چراغ خاموش و پنهاني بود تا حساسيتي را برنيانگيزد و دستي رو نشود. اما معرفي کابينه و حضور چهرههاي تندرو و افراطي در کنار برخي چهرههاي فاقد هر گونه تخصص و سابقه- حتي يک روز کار اجرايي در حوزه معرفي شده- پرده از اين ماجرا فروافکند و علت آن همه پنهانکاري را آشکار ساخت.
2- اما سؤالي که بايد از اين طيف به ظاهر ناراضي پرسيد اين است که دقيقا حضور کدام يک از اين وزرا سبب ناخرسندي شما شده است؟! اگر صداقتي در ميان است و با مردم يک‌رنگ و يک‌دل هستيد به صراحت بگوئيد کدام وزير را برنمي‌تابيد؟ وزيراني که با فتنه‌گران نرد عشق باخته‌اند و هنوز هم از حمايت و همراهيشان ابايي ندارند و حتي حاضر به اعلام برائت ظاهري نيستند سبب ناراحتي شمايند؟ يا آنها که بدون هيچ تخصصي و بدون داشتن برنامه‌اي در حد يک اداره کل و يک تيم چند نفره اجرايي، صرفا براساس همان چانه‌زني‌ها و لابي‌هاي شما، به عنوان سهمي از يک جريان سياسي در کابينه معرفي شده‌اند؟! به يقين هيچ يک از اين موارد شما را ناخرسند و ناخشنود نمي‌کند. اينها پيشنهاد خودتان است پس چرا از آنها ناراضي باشيد؟
3- واقعيت اين است که نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي، امانتدار امانتي بزرگ از جامعه ايران هستند و فراموش نکرده‌اند که مردم خون داده و خون‌دل خورده بار تعيين سرنوشتشان را در بسياري از امور به ايشان سپرده‌اند. و اداء اين امانت بزرگ جز با گماردن پاک‌ترين‌ها و شايسته‌ترين‌ها و معتقدان به پاسداشت جان و مال مردم ممکن نمي‌شود. اين همان فرمان الهي است آنجا که مي‌فرمايد: «ان‌الله يامرکم ان تؤد الامانات الي اهلها همانا خداوند بر شما امر مي‌کند که امانت‌ها را به صاحبانش بدهيد». با اين نگاه الهي، آنان که دستي در آتش فتنه داشته‌اند و هنوز مجازات نشده و حتي از مردم نجيب ايران نيز عذر تقصير نخواسته‌اند نمي‌توانند جايي در دل نمايندگان داشته و اعتماد آنان را جلب کنند. و هر کس که مورد حمايت جريان‌هاي افراطي و آشوب‌طلب باشد از اين سد راسخ عبور نخواهد کرد پس چاره چيست؟ توسل به عمليات فريب!
4- تاکتيک «نعل وارونه» همان کاري است که اين روزها شاهد آنيم. از يک سو در پشت پرده با چنگ و دندان سهم بيشتري از غنيمت را به سوي خود مي‌کشند و گواه آن هم اينکه براي 3/49 درصد مردم نماينده‌اي در کابينه نيست و از ديگر سو، با اعلام برائت و نارضايتي از وزراي معرفي شده، سعي در رد گم کردن و فريب مردم و نمايندگانشان دارند تا اينگونه وانمود کنند که اينها با ما نيستند با خيال راحت رأي بدهيد!! اما نمي‌گويند کدام وزير از آنها نيست و چرا!؟
5- اما براي نمايندگان مردم به يقين صداي امام هنوز زنده است که مي‌فرمود: «به ملت عزيز ايران توصيه مي‌کنم نعمتي را که با جهاد عظيم خودتان و خون جوانان برومندتان به دست آورده‌ايد همچون عزيزترين امور قدرش بدانيد و از آن حفاظت و پاسداري کنيد... من در ميان شما باشم يا نباشم نگذاريد انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بيفتد.» و چه کسي نااهل‌تر و نامحرم‌تر از آنها که تا مرز براندازي نظام در سال 88 پيش رفتند؟ و اگر درايت پيامبرگونه رهبر معظم انقلاب و بصيرت مثال‌زدني مردم نبود، ايران عزيز را به مثلث آمريکا و اسرائيل و انگليس تحويل داده بودند. به يقين اينان لايق امانت مردم نيستند و نمايندگان مردم هم اين را خوب مي‌دانند و اين همه هياهو و اعلام هرروزه نارضايتي و برائت ساختگي براي ردگم‌کردن و فريب نمي‌تواند تاثيري در عزم راسخ و هوشمندي نمايندگان محترم و فريب آنان داشته باشد.
6- يک‌بار ديگر حديث شريف علوي را به ياد آوريم که فرمودند: «اصل دين اداي امانت و وفاي به عهد است.» اين همان حديثي است که رئيس جمهور محترم در مراسم تنفيذ به آن استناد کرده بود. کابينه‌اي با ترکيبي که مي‌بينيم به مجلس معرفي شده است. عده‌اي با سوابق کاملا متفاوت براي پستهاي حساس و کليدي معرفي شده‌اند. عده‌اي با سوابق فراموش‌ناشدني در فتنه 88 و عليرغم آن همه تأکيدات رهبر معظم انقلاب براي وزارت معرفي شده‌اند. آيا نمايندگان مردم سکان امور اجرايي کشور را براي چهار سال به کساني مي‌سپارند که وصفشان در بالا گذشت؟ يا سره را از ناسره جدا کرده و از بين ايشان، آنها که لايق خدمت به مردم ايرانند را برمي‌گزينند؟ آيا بازگشتي دوباره به دو دهه قبل مي‌کنند يا به اميدها و آرزوهاي مردم رنگ حقيقت مي‌زنند؟ امروز مردم با چشمان باز و هوشيار منتظرند تا ببينند نمايندگانشان امانت را به اهلش مي‌سپارند و به عهدي که با خداوند بسته‌اند پايبند خواهند ماند؟ اميد که چنين باشد و انتظار نيز که نمايندگان محترم از اين آزمون سرنوشت‌ساز و تعيين‌کننده با سپيدرويي بيرون آيند.
حسين شمسيان